Malarstwo europejskie dzieli się na epoki i kierunki malarskie. Epoki malarskie obejmują okres od czasów prehistorycznych po koniec XX wieku. Termin malarstwo prehistoryczne pojawiło się po raz pierwszy w XIX wieku. W XX wieku odkryto malowidła naskalne (jaskinia w Lascaux). W malowidłach jaskiniowych dominowały postacie ludzkie i motywy zwierzęce. Do malowania używano rąk, prostych pigmentów i glin. Następną epoką było malarstwo starożytne, które obejmowało okres od 400 p.n.e do 400 n.e. To malarstwo starożytnej Grecji, Egiptu i Rzymu. W epoce tej pojawiły się pędzle i farby. Po malarstwie starożytnym pojawiło się malarstwo średniowieczne, w którym nastąpił szybki rozwój technik malarskich. Pojawiła się technika tempery, fresk i ikony. Historia malarstwa europejskiego – epoki malarskie to również malarstwo renesansowe, barokowe, rokoko, klasycyzm, realizm, surrealizm, dadaizm. Po wojnie pojawiły się nowe kierunki: pop-art (Andy Warhol, twórca portretów Marlin Monroe) i op-art (sztuka optyczna).
