Proponujemy fotografować, a porównanie wyników odłożyć do momentu, gdy będzie można spojrzeć na gotowe już odbitki. Sceneria: model (modelka) stoi w takiej odległości od fotografującego, aby mógł uchwycić w celowniku całą postać. Pozycja fotografa: z pozycji żabiej (fotograf leży na ziemi lub klęczy, oś kamery wzniesiona nieco ku górze), z pozycji normalnej wyobrażalne przedłużenie psi kamery trafia dokładnie w połowę wysokości modela (u proporcjonalnie zbudowanego człowieka jest to pachwina), z pozycji ptasiej fotograf stoi wyprostowany, kamera przy oku, jej oś nieco pochylona w dół, z pozycji ptasiej fotograf stoi na stołku (podwyższeniu, kamieniu, etc.), oś kamery silnie pochylona ku dołowi. Nie każde przerysowanie, nie każda zmiana perspektywy będzie oceniana ujemnie. Przeciwnie. Poszukując nowych, ciekawych, nietradycyjnych ujęć, fotoamator często sięgnie do świadomie zastosowanych deformacji rzeczywistości. Oczywiście, nie każda deformacja będzie jednoznaczna z nowatorstwem czy postępem.