Okno, względnie dwa okna leżące blisko siebie (np. dwa okna w narożniku pokoju) są ciekawym źródłem światła przydatnym przy portretowaniu. Sprawę ułatwia przysłanianie części okna kartonem względnie firanką. Traktując światło padające z okna jako główne, można zacienioną część twarzy oświetlić rozjaśniaczem lub ustawionym z daleka reflektorem. Ciekawe rozwiązanie: model stoi oparty o parapet, tyłem do okna. W rękach trzyma rozłożoną gazetę, działającą jak rozjaśniacz. Światło dzienne, zwłaszcza w południe, ma wiele błękitu. Warto więc zastosować filtr żółtozielony. Przyciemni on nieco barwę czerwoną (wargi modela). Makijaż. Młode panie, przed przystąpieniem do portretowania, pragną się niekiedy upiększyć wspaniałym makijażem. Nie wiedzą o tym, że sztuczne zaróżowienie policzków w fotografii czarno-białej da efekt ciemnych plam. Zielono czy niebiesko malowane powieki wywołają wrażenie chorobliwego „złego” wyglądu. Tak przygotowaną modelkę należy przede wszystkim zaprowadzić do łazienki, prosząc o umycie twarzy ciepłą wodą. Następnie można zaproponować lekkie nałożenie na twarz specjalnego makijażu wykonanego szminką, zwaną teatralnym podkładem. Należy pokryć bardzo cienką warstwą całą twarz, nie wyłączając czoła, na koniec można lekko podkreślić zarys ust kredką do warg. Tego rodzaju makijaż zastępuje w pewnym stopniu późniejszy retusz negatywu, przy czym będzie to retusz dyskretny, łagodzący jedynie nierówności barwy skóry, nie zmieniający charakterystycznych rysów twarzy.