Przy fotografowaniu krajobrazu osobnym zagadnieniem jest niebo i jego obłoki. Zależnie od charakteru okolicy, pory dnia, pory roku i intencji fotografującego, trzeba zazwyczaj „SZKOŁA KIELECKA”. Przykłady współczesnych zdjęć krajobrazowych, (tot. Paweł Pierściński) dokonać wyboru między dwiema możliwościami: niebem bezchmurnym a niebem z obłokami. Częściej to będzie zależało od nałożenia na obiektyw filtru, aniżeli od kaprysów aury. Decydując się na niebo bezchmurne fotograf stanie przed kolejną alternatywą: czy to ma być niebo papierowo- -białe, czy też należy nadać mu pewną szarość. A może czerń? W zasadzie zawsze trzeba dążyć do zachowania naturalności krajobrazu. Nigdy nie zaszkodzi bowiem nałożenie na obiektyw filtru jasnożółtego lub podwójnego żółtozielonego. Nadawanie niebu papierowej bladości czy nienaturalnej czerni radzimy pozostawić na później, gdy fotografię krajobrazu uważać się będzie jedynie za kanwę, na której dokonuje się eksperymentów. Bardzo ważne przy fotografii barwnej. Kategorycznym wymogiem jest tutaj staranność w utrzymaniu poziomu linii horyzontu. W fotografii czarno-białej skośnie biegnący horyzont daje się „wyprostować” podczas powiększenia. Przy slajdach jest to prawie niewykonalne. Dłuższego zastanowienia się przed naciśnięciem spustu migawki wymaga format slajdu: czy ma powstać zdjęcie w poziomie, czy w pionie. Piszemy o tym obszerniej w jednym z dalszych rozdziałów. Ważny jest nie tylko sztafaż jako taki, ale także jego barwa. W lecie dominującą barwą krajobrazu jest zieleń i wówczas dobrym efektem będzie jakiś niewielki akcent czerwony. Niechże nim będzie choćby czerwony pulower towarzyszki wyprawy. W zimie, na tle ośnieżonych przestrzeni, łagodnym kontrastem odezwie się sztafaż w kolorze jasnobrą- zowym, np. kożuszek. Sztafaż o barwach bardzo jasnych zniknie w ogólnym tonie bieli, zaś czarny wyda się wręcz brzydki.