Bezoodblaskowość. Negatyw prócz podłoża i emulsji światłoczułej posiada również warstwę zwaną podlewem, zapobiegającą dodatkowemu naświetleniu emulsji promieniami światła odbitymi od dolnej powierzchni negatywu. Podlew ma barwę zielonkawą, czerwoną lub szarą rozpuszcza się w wywoływaczu, nie psując płynu, czasami go tylko zabarwia. Barwoczułość filmu czarno-białego. Jest to zdolność emulsji materiału negatywowego do oddania barw natury w odpowiednim stopniu szarości. Nie używane już dziś w popularnej technice fotoamatorskiej filmy ortochromatyczne słabo reagowały na kolor czerwony, w wyniku czego czerwień tłumaczyły na ciemną szarość lub czerń. Fotografuje się dziś na następujących filmach: panchromatyczne, wszachbarwoczułe (w terminologii niemieckiej superpanchromatisch) reagujące na wszystkie kolory z pewną przesadną wrażliwością na czerwień, ortopanchromatyczne (w niemieckim panchromatisch) nie tak przesadnie reagujące na czerwień. Fotoamator wyjątkowo sięga po filmy nieuczulone (na żadną z barw), używane do sporządzania czarno-białych przezroczy lub reprodukcji, dla przefotografowania obrazu czarno-białego na inny czarno-biały.