Nadejście dźwięku powiększyło aktorskie szeregi stolicy filmu: do Hollywood przybyło około 1200 aktorów z praktyką teatralną i — przekonaniem, że związkowa Eąuity będzie także na terenie filmu skutecznie reprezentować ich interesy. W swej masie byli jednak słabi, gdyż ich liczba przekraczała znacznie zapotrzebowanie. Toteż kierownictwo związku znów postawiło na porządku dnia walkę o sprawiedliwe kontrakty. Dotychczasowe bowiem zawierały tzw. klauzulę usatysfakcjonowania, która głosiła, że jeżeli producent nie jest zadowolony z gry aktora, może go zwolnić, kiedy chce. Wobec energicznych poczynań Eąuity hollywoodzcy magnaci poczęli montować opozycję. Prezes związku producentów, znany reżyser Cecil B. De Mille, oświadczył, że dotychczasowe formy kontraktów są zupełnie dobre, a producenci nie pozwolq, by „odcinać ich od źrói talentów”. Gorzej, że opozycja poczęła się takie tworzyć w s; regach samej Equity. Tacy prominenci, jak Lionel Bar more, Marie Dressier, John Gilbert i Norma Talmads utrzymywali, że wszystko jest w porzqdku, bo oni sa nigdy nie spotykali się z wypadkami samowoli i naduż ze strony producentów. Za czarnq owcę uznali szerego członkowie Equity Conrada Nagła, który stanął na cze grupy aktorów akceptujących warunki producentów.