Światło odbite od przedmiotów leżących w polu widzenia obiektywu, dostaje się do wnętrza kamer i tam działa na emulsję błony. (Wyjątkowo tylko fotografuje się także źródło światła, np. płomień). Istnieje przeogromna różnorodność oświetlenia, a fotografowie dzielą je na dwie grupy oświetlenie nazywane dziennym, którego źródłem jest słońce, oraz światło sztuczne emitowane przez świecę, żarówkę elektryczną, lampę błyskową etc. Mylą się ci, którzy twierdzą, że warunki oświetleniowe można ocenić „na wyczucie”. Oświetlenie pełnym słońcem jasnego budynku będzie całkowicie odmienne od oświetlenia tym samym słońcem grupy ciemnozielonych drzew. Oświetlenie wnętrza świetlówką, mimo pozorów, jest różne od oświetlenia tego wnętrza żarówkami. On i ona, on w ciemnym garniturze, ona w jasnej sukience, to dwie postaci wymagające zastosowania odmiennego oświetlenia. Światło dzienne to: pełne słońce, obłoki na niebie, lekkie zamglenie, całkowite zachmurzenie. Słońce inaczej oświetla wczesnym rankiem, inaczej w południe, inaczej przed wieczorem. Oświetlenie spotykane w Polsce różni się od bułgarskiego. Inaczej świeci na równinach, inaczej w wysokich górach. Światło sztuczne: natężenie siły światła maleje z kwadratem odległości (pamiętamy to ze szkoły!). A więc wystarczy odsunięcie żarówki od fotografowanego przedmiotu zaledwie o jeden metr (odległość niekiedy wręcz niezauważalna), a wymaga to podwojenia czasu naświetlania.