Opracowanie bromu, w którym stanie się widoczna grupa półtonów najjaśniejszych, a także grupa walorów najciemniejszych, należy do zadań trudnych. Za poważny błąd przyjdzie niekiedy uznać brak szczegółów w światłach, kiedy indziej brak szczegółów w cieniach. Oto proste przykłady: biała koszula modela jest jednol itą, jasną plamą nie wykazującą lekkich załamań materiału i delikatnych półtonów. Albo: drzewo rzuca smołowato czarny cień na ziemię, pokrywając tym walorem szczegóły leżące w obrębie cienia. Na staranne wypracowywanie szczegółów w światłach i cieniach wpływa przede wszystkim poprawny negatyw, a następnie dobór odpowiedniej gradacji papieru oraz staranne rozjaśnienia i przyciemnienia podczas powiększania, o których pisaliśmy powyżej.
Z powyższym wiąże się zagadnienie kontrastu. Należy rozróżniać kontrast rzeczowy, wynikający z natury rzeczy (kominiarz pracujący na dachu, na tle białych obłoków), od kontrastu obrazu. Obraz fotograficzny jest przeważnie zbiorem plam, wśród których znajdzie się zawsze jakaś najjaśniejsza i najciemniejsza. Jeżeli różnica jasności pomiędzy nimi będzie duża, jeżeli przejścia między plamami graniczącymi ze sobą będą’ gwałtowne, uznaje się taki obraz za kontrastowy. Dobierając odpowiednią gradację papieru można kontrast obrazu wzmagać lub osłabiać, zgodnie z konkretną koncepcją.