Obejmuje szerokie pole widzenia, nadaje się do zdjęć, w których zależy na dużym obszarze ostrości. Wada: przy zbyt bliskiej lokalizacji pierwszego planu występują karykaturalne deformacje (zwane przerysowaniem). Oddalają od siebie (oczywiście pozornie) fotografowane przedmioty leżące jeden za drugim. Obiektywy długoogniskowe i teleobiektywy. Pozwalają na fotografowanie z daleka i bardzo daleka (działają podobnie do lornetki). Nadają się do portretowania. Rysują mniej ostro, wykazują małe obszary ostrości. Wymagają precyzyjnego nastawienia ostrości, co pociąga za sobą konieczność zmniejszenia otworu przysłony obiektywu, stosowania dłuższych czasów naświetlania, a niekiedy umieszczenia kamery na statywie. Zbliżają pozornie do siebie przedmioty leżące na przedłużeniu osi kamery. Teleobiektyw przydatny jest do wykonywania slajdów. Ułatwia bowiem takie komponowanie obrazu, aby główny (czy najważniejszy) motyw wypełnił całą klatkę. W kamerach, gdzie nie istnieje możliwość wymiany obiektywów, stosować można w ich zastępstwie soczewki nasadkowe nakładane na obiektyw.