O ile -adaptacje te, niezależnie od poziomu ich realizacji, mają mniej lub więcej wspólnego z oryginałem, to komuś, kto oglądał Kiedy po raz ostatni widziałem Paryż (1954) w reżyserii Richarda Brooksa, nawet przez myśl by nie przeszło, że ten łzawy melodramat z Elizabeth Taylor i Van Johnsonem powstał w oparciu o doskonałą nowelę Fitzgeralda „Babylon Revisited”. Z kolei w dość wiernej fabularnie adaptacji powieści Czuła jest noc (1962) w reżyserii Henry Kinga trójka głównych wykonawców — Jennifer Jones, Jason Robards jr. i Joan Fontaine — już z racji swego wieku jest zaprzeczeniem sylwetek młodocianych bohaterów Fitzgeralda.
Hollywoodzkie perypetie pisarza zdają się fatalistycz- nie przypieczętowywać los tego barda „straconego pokolenia” lat międzywojennych. Fitzgerald trzykrotnie próbował zaczepić się w Hollywood, za każdym razem przerywając swe kontakty jakimś skandalem wynikłym na tle jego alkoholizmu, którym zresztą afiszował się ostentacyjnie jako niezbędną „twórczą podnietą”. Pokłócił się więc z Constance Talmadge, dla której w roku 1927 napisał scenariusz Lipstick. Cztery lata później współpracując przy scenariuszu filmu Żona z drugiej ręki z Jean Harlow musiał opuścić Hollywood po scysji z reżyserem.