Prawdziwe załamanie nastqpiło w roku 1933, gdy kryzysowa fala przewaliła się przez kinematografię, stawiającą dotychczas z powodzeniem czoła bankructwu dzięki atrakcyjności świeżo wprowadzonego na rynek filmu dźwiękowego. Okazało się, że cały przemysł filmowy jest przeinwestowany. Paramount zbankrutował. Fox musiał ulec daleko ¡dqcej reorganizacji i fuzjom, wytwórnia RKO znalazła się pod zarządem przymusowym, inne robiły bokami. Ogłoszone przez Roosevelta w marcu 1933 roku powszechne moratorium bankowe zaszokowało Hollywood. Universal zawiesił realizację wszelkich kontraktów, Fox wstrzymał wypłaty, producenci zaczęli się zastanawiać, czy nie zawiesić pracy w atelier. Ich zdezorientowani pracownicy godzili się na daleko idące redukcje płac, byle nie tracić miejsca pracy. Dla Akademii nadszedł czas wielkiej próby. Podjęto decyzję o utrzymaniu działalności wszystkich atelier za cenę obniżki płac pracowniczych o 50P/o, na okres 8 tygodni. Gdy jednak minął okres restrykcji, nie wszystkie wytwórnie skłonne były przywrócić pracownikom ich dawne rarobki. 12 lipca 1933 roku grupa złożona z 18 aktorów, wśród lich .Ralph Morgan, Alan Mowbray i Boris Karloff, za- oźyła Screen Actors Guild – gildię aktorów filmowych. h/ październiku nowa organizacja liczyła już 54 członków, kupiając gwiazdy od Gary Coopera do Jeanette Mac- )onald, od Paula Muni do Jamesa Cagneya. Zaczął ię istny exodus aktorów z Akademii. Gildia zaczęła odnie reprezentować interesy wszystkich: od płatnych 3 dniówkę wolnych strzelców do zarabiających miliony wiazd.