Jest to metalowa rura, zaopatrzona wewnątrz we wklęsłe, najczęściej paraboliczne zwierciadło, w soczewkę wyjściową oraz w manipulator umożliwiający regulowanie odległości znajdującej się wewnątrz żarówki. Reflektor taki wysyła w określonym kierunku wąski snop światła. Nazywany bywa „punktowym” lub „strumienicą”. Fotograf i filmowiec używa go przeważnie do uzyskiwania efektów oświetlenia kinowego zwanego gwarowo „kontrą”; takim efektem będzie np. oświetlenie tylno-górnym światłem jednego z loczków w portrecie blondynki. W rękach starannego fotoamatora reflektor taki spełni ponadto wiele innych ról. W handlu detalicznym reflektory punktowe zjawiają się niestety rzadko. Trzeba ich szukać raczej wśród sprzętu teatralnego. Reflektory winny być ustawiane na specjalnych stojakach. Przymocowywanie reflektorów do trójnogów (statywów) fotograficznych lub ustawianie na piramidkach utworzonych z krzeseł i stoliczków prowadzi do przykrych konsekwencji. Źródłem światła w reflektorze może być każda żarówka elektryczna. Najczęściej używa się do tego celu specjalnych żarówek fotograficznych typu Nitraphot, Argophoto i innych. Są to żarówki przewoltowane, przeważnie o mocy 500 W, o pięknym, jasnym świetle; ich żywot jest ograniczony należy je używać oszczędnie. Wartość strumienia świetlnego spada w miarę zużycia żarówek. Obecnie używane jest także oświetlenie z żarówek halogenowych umieszczonych w reflektorach z soczewką Fresnela.