Dysponując normalnie naświetlonym i wywołanym negatywem, a pragnąc przy tym uzyskać normalne zdjęcie, używa się papierów o gradacji normalnej. Jest to żelazna reguła, a wszystko co od niej odbiega można uważać za okoliczności wyjątkowe. Dzielimy je na dwie grupy: Negatyw, mimo zachowania staranności naświetlenia i wywołania, jest nieco za blady, wykazuje małe kontrasty. Odbitka z takiego negatywu, wykonana na papierze normalnym, jest mdła. Można to poprawić używając papieru twardego, względnie extra twardego. Odwrotnie negatyw zbyt kontrastowy da obraz łagodniejszy na papierze o gradacji miękkiej. Oto schemat tych zależności: normalny normalna miękki twarda. Negatyw jest poprawny, jednakże ze względu na swoje upodobania czy koncepcje fotograf chce ostatecznemu zdjęciu nadać inny wyraz, bardziej czy mniej kontrastowy. Dobiera wówczas dowolną gradację według swego uznania. Powierzchnia. Chodzi o strukturę powierzchni papieru. Może ona być gładka lub chropowata, nazywana wówczas ziarnistą, jedwabistą itp. Papier gładki może być matowy, półmatowy, względnie błyszczący. Temu ostatniemu można nadawać szczególnie silny połysk susząc go na suszarce elektrycznej.
Kolor. Mowa o barwie papieru do fotografii czarno-białej. Przeważnie papier bywa biały, rzadziej kremowy. Grubość. Rozróżnia się papiery cienkie i kartonowe. Format i wiążące się z tym opakowanie. Kilkanaście możliwości od małego formatu przeznaczonego na odbitki stykowe 6,5*9,5 cm aż do papieru z metra, w rolach dziesięciometrowych. Opakowania od 25 arkuszy w kopercie, do 100 sztuk w pudełkach.