W maju 1931 roku wydawca Brechta i wytwórnia Nero- -Film AG zawierają umowę na sfilmowanie „Opery za trzy ^grosze”. Brecht postanowił wykorzystać okazję, by zabłysnąć nie tylko jako scenarzysta, ale także spotęgować przy okazji ideowy ładunek sztuki, wyostrzyć jej antykapitalistyczną wymowę. Lewicowi krytycy zarzucali mu bowiem, że jego atak na społeczeństwo burżuazyjne jest poetycko zawoalowany i w pewnym sensie abstrakcyjny. Brecht zresztą sam zdawał sobie sprawę, że zaostrzająca się w Niemczech sytuacja polityczna i społeczna domaga się bardziej jednoznacznego, dosadnego, klasowo agresywnego ujęcia tematu.
Jak wiemy, rezultatem kryzysu, który ogarnął cały świat, była w Niemczech armia bezrobotnych sięgająca 3 milionów. Upadł ostatni rząd koalicyjny z udziałem socjaldemokratów. Hitler w oparciu o siły imperialistyczne szykował się do skoku. W latach 1929-31 Brecht pisze „Świętą Joannę szlach- tuzów”, która zyskuje mu szczególne uznanie komunistów, traktujących go odtąd – jak pisze jeden z krytyków – „nie jako postronnego obserwatora, ale współ- bojownika”. Swą radykalną postawę Brecht chce zadokumentować teraz w filmowej przeróbce „Opery za trzy grosze”.