Obcowanie z pejzażem i architekturą może rzucić fotoamatora w objęcia krajoznawstwa, co będzie niewątpliwie pięknym i szlachetnym dalszym ciągiem fotograficznych zainteresowań. Fotografia krajoznawcza jest pojęciem szerokim i obejmuje o wiele większy zakres tematów aniżeli obraz ziemi i zabudowań. Wielki polski artysta fotografik, Jan Bułhak (1876-1950) napisał książkę pt. „Fotografia ojczysta” (Ossolineum, Wrocław 1951), w której formułuje następującą definicję:
„W przeciwieństwie do dawnego krajoznawstwa… fotografia ojczysta rozszerza krąg zainteresowania na wszystkie plastycznie uchwytne przejawy bytu ludzkiego i odtwarza nie tylko relikty przeszłości i zjawiska przyrody, lecz całe współczesne życie człowieka, ziemi i kraju ojczystego”. Oto z niewielkimi skrótami wykaz tematów, które Jan Bułhak zaliczył w swej książce do fotografii krajoznawczej: Krajobraz malowniczy i dokumentalno-przyrodniczy. Kształtowanie krajobrazu w warunkach gospodarczo-społecznych. Związek pomiędzy człowiekiem a przyrodą.
Góry, taternictwo, schroniska górskie, sporty zimowe. Osobliwości flory i fauny górskiej.
Woda, porty, stocznie, rybołówstwo, żegluga. Wybrzeże morskie, młyny. Komunikacja, drzewa przydrożne, środki lokomocji.