Akt, fotografia ciała ludzkiego, zazwyczaj pięknie zbudowanej młodej kobiety, jest tematem, o którym marzy niewątpliwie większość adeptów kamery. Jest to niestety praca najtrudniejsza z trudnych i można przyjąć za regułę, że pierwsze próby skończą się niepowodzeniem. Trzeba rozróżnić czy chodzi o studyjne zdjęcie bliskiej osoby, zdjęcie nie wychodzące poza krąg dwojga osób, czy też o obraz o ambicjach twórczych, mający ukazać się na wystawie fotograficznej. W jednym i drugim przypadku wstępem do pracy winno być opanowanie techniki fotografowania całej postaci ludzkiej. Przede wszystkim będzie chodziło o nabycie umiejętności takiego sfotografowania modela, w którym zostanie podkreślony powab, piękna forma, proporcja czy ciekawy ruch ciała. O ile przy portretowaniu w atelier wystarczył fotoamatorowi jeden reflektor z żarówką ok. 500 W (niekiedy tylko 2 lampy biurowe z żarówkami o łącznej mocy 300 W), przy fotografowaniu całej postaci trzeba będzie powiększyć moc światła do ok. 2000 W rozłożonych na kilka reflektorów. W warunkach domowych szczególną trudność sprawi podłoga, zwłaszcza gdy jest to parkiet, którego rysunek w fotografii aktu jest wręcz nie do przyjęcia. Trzeba będzie pomyśleć o przykryciu podłogi Obszerniej o portrecie; Roman Burzyński Portret fotograficzny. WAiF, 1985
materiałem o barwie i fakturze neutralnej, współgrającej z tłem. Ideałem byłby podest, jakiego używają w atelier fotografowie zawodowi.